Grupa została powołana przez Komisarza Wojciechowskiego n a posiedzeniu Rady Unii Europejskiej (Rolnictwa i Rybołówstwa) w dniu 21 lutego 2022 r. w związku z wieloma problemami dotykającymi sektor wieprzowiny, m.in. ograniczeniami związanymi z COVID-19, zahamowaniem eksportu do Chin, rozprzestrzenianiem się ASF, rosnącymi kosztami produkcji i skutkami  rosyjskiej inwazji na Ukrainę.  Podczas cyklu 5 spotkań odbyło się ponad 60 prezentacji  przedstawionych przez producentów, przedsiębiorców, przedstawicieli resortów krajów członkowskich UE, Komisji Europejskiej oraz środowisk akademickich. W trakcie  spotkań omawiano szereg kwestii, w tym również kontrowersyjnych w celu wypracowania zaleceń, które zapewnią zrównoważony rozwój sektora i jego odporność pod względem społeczno-ekonomicznym, środowiskowym, klimatycznym, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt.

Zalecenia w zakresie społeczno-gospodarczym

• Promowanie współpracy między producentami trzody chlewnej (organizacje producentów i spółdzielnie) oraz między nimi a innymi etapami łańcucha dostaw w celu lepszej integracji oczekiwań społecznych w zakresie poprawy zrównoważonego rozwoju w każdym ogniwie łańcucha produkcji, lepsze szkolenia i dzielenie się wiedzą oraz tworzenie atrakcyjnych warunków dla młodych rolników;
• Zachęcanie państw członkowskich do korzystania ze wszystkich narzędzi WPR dostępnych dla sektora, aby stał się on bardziej zrównoważony. Obejmuje to również nowo utworzone interwencje sektorowe;
• Dywersyfikacja rynków eksportowych UE i zmniejszenie uzależnienia od kilku miejsc docelowych, w szczególności od nierzetelnych partnerów;
• Zwiększanie znaczenia unijnych źródeł białka w żywieniu świń;
• Promowanie unijnych standardów jakości i produkcji na całym świecie;
• Lepsze kampanie informacyjne na temat roli rodzinnych ferm trzody chlewnej i korzyści płynących z krótkich łańcuchów dostaw; lepsza komunikacja sektora trzody chlewnej na temat działań na rzecz bardziej zrównoważonych metod produkcji;
• Podnoszenie świadomości na temat rolnictwa ekologicznego i oznaczeń geograficznych w sektorze trzody chlewnej;
• Podnoszenie świadomości na temat zastosowań żywności i przepisów kulinarnych, które wykorzystują mniej popularne części tuszy i zachęcają sprzedawców detalicznych do sprzedawania większej liczby części tuszy wieprzowej zamiast oferowania tylko tych, na które jest największy popyt;
• Zachęcanie państw członkowskich do testowania i pilotażu różnych strategii i narzędzi zarządzania ryzykiem rolniczym z udziałem producentów trzody chlewnej na poziomie krajowym i regionalnym;
• Rozważenie powiązania korzyści płynących z narzędzi zarządzania ryzykiem z konkretnymi działaniami mającymi na celu dostosowanie podaży do popytu.